Då har eg fått mail frå Samordna Opptak, NTNU vil gjerna ha meg på bachelor i KRL, så då va de offisielt, p'en måde. Nå sidde eg jaffal her å vurdere tenksomt kor lenge eg må venta udøve måronen før eg ringe Jeanett å spør ka hu kom inn på...
Tippe eg egentligt bare ringe nå, ja...
19. juli 2006
13. juli 2006
Javell! Ditten og datten - mest ditten
What to say? Wow.... Futti, sko så veldig, veldig gjerna våre tebage på Tromsø Normisjon.
Turen konne overhodet ikkje starta merr glimrane enn an gjorde, me Impuls-CD heilt rygane ferske rett i hendene. (Mitt eksemplar ligge dessverre igjen i bilen te Anette, men de tar me litt på sikt, eg har Marit sin, haha!)
Turen te Tromsø va lang, men heilt ok, å sjøl om ventingå va litt lange på Gardermoen, så gjekk de bra. (Digresjon: Koffor i ALLE HIMMELENS land å riger slår metalldetektoren på Gardermoen ud på belte mitt, mens den på Sola å den på Evenes å adle andre norske flyplassa ikkje gjer de? Koffor ska di ha bedre metalldetektorar på Gardermoen? E de ekstra viktig at di så flyr frå Oslo e trygge? Diis makey no sense, jah?)
Me kjypte parfyme å bøger å deodorantar (va de fem, Leif Inge?) å allslags, å koste oss egentlig masse☺
Så gjekk me på flye, å eg tenke någen kver kjente pulsen gå litt fortare mens me ubønnhørlig nærma oss Tromsø merr å merr. Sallan, nå sko de skje. Me sko treffa tromsingane! Futti, eg va jaffal ekstremt spente. Så kom me fram, å eg blei litt letta øve kor lett de va å plassera di fira guttane (Siril, den siste tromsinge, va sjuge fysste kvellen) i bås. Den bås-settingå blei eg jo ganske kjapt tvongen te å revurdera, å fant ud at sjøl om Asbjørn både har skjegg, briller å kors som henge utpå t-skjortå, så e de ikkje dermed sagt at han e ein liten nerd, men tvert imot ein skitten liten prestesønn=P Og sjøl om Joakim hadde piggar (!) så e an egentlig bare ein koselige bamse inni seg. Som riktignok e ganske ækkel, men sånn ellers...
Me blei ittekvert kjent, å introduserte tromsingane for Ligretto, som og va ein av innledningane te de som gjorde Andreas ennå merr lik oss enn di andre va: Rogalands-spasmene. Ikkje spør meg koffor, men Rogalands-spasmer hette de.
Leiren va... interessant. Kjekke, men veldig få deltagarar gjorde de te ein heilt nye opplevelse for meg jaffal, å de gjorde oss rogalendingar ennå merr øvebeviste om at me e nødt te å få tromsingane ner å besøga oss å ha leir. Jeanett å Anette H innførte forøvrig någe heilt nytt (for tromsingane) på denne leiren: Armbånd- og hårfletting, som va ein ubetinga suksess! Underholdningskvelden va og någe heilt, heilt, heilt for seg sjøl, me ”Doris Renhjerte” og ”Peter og ulven” foran deltagarar og ledarar som ALDRI HADDE SITT DE FØR! Sjokkopplevelse! Fantastisk løye. Av andre begivenhedar på og før leiren vil eg nevna lysperevitsane, korav di fleste e dypt teologiske (eksempel: Kor mange Nehemja trengs for å skifta ei lyspera? Bare ein, men han trenge litt tid te å fasta, be å sørga øve at lysperå e gått fysst), merr Ligretto, lauvmakk, grillspyd & brannsår, å pølsejakt! Pluss et par ting te som me ikkje brukte på leiren, men som eg skreiv ner for framtidig bruk i egenskap av å ver Leif Inge sin sekretær mens me planla, blant aent Stor-Cluedo(!).
Me kom heim frå leir te nyheten om at leir nummer to blei avlyst, å me forberedte oss på ei goe slakke helg på Tromsø Normisjon. Leif Inge og Sunniva hadde imidlertid andre planer; 24 timar i bønn for Tromsø, som va spesielt og fantastisk og kjempekjempetøft! Meg å Anette e jaffal enige om at de har endra heilt på kossen me ber, å at de va ekstremt inspireranes. Eg har absolutt sansen!
Ittekvert som den vegå nærma seg slutten, følte eg at eg egentlig for fysste gong fekk go kontakt me tromsingane, å de va jo veldig kjekt☺ Mandagen kom, å me tog avgårde. Destination: Risøya! LITT kult å komma der å sei ”Eg står på gjestelistå”, haha, takk Børge!
Skjærgårds va konge, fantastisk å kjempekjekt! Minus-sier va di ekstremt ”øve-kule” konferansierane i Big Top, som eeegentligt ikkje va så galne når me bare blei vande me di, å at der egentlig ikkje va någen kjempebra artistar. (Hallo, CARÅLA?) Der va jo for så vidt någen så va goe, sånn som Bryan ett-elle-aent så eg ikkje huske å ikkje orke slå opp å MaryMary, mens for eksempel Ungfila skuffa stort live. Impuls i Fjellkjerkå va suksess, heilt vanvittig bra. Digge Impuls-musikken!
I løpet av Skjærgårds blei me og ennå merr close me tromsingane, å ækkelheten eskalerte øve all forventning. (Åh, Andreas, så store H.I.T.S du har*g*) Va ekstremt trist når me måtte forlata di, eller di forlot oss, egentligt, si di reiste før oss.
Når eg kom heim (itte ein busstur som blei tilbrakt med å enten sova eller skriva meldingar te Siril), va de fyssta eg gjorde (dagen ittepå, då*g*) å laga Life and times of Team NOROGA, der de kan ver ein ekstremt god idé å kikka itte spennane å morsomme ting frå teamturen.
Mens eg va på team, hadde KrFU sitt 60. Landsmøde, å de va de jo litt bittert å gå glipp av. Store delar av sentralstyre e nå heilt nytt, så me går veldigt spennande tider i møte, ska bli veldig kjekt å fylla me på det nya styre☺
I andre nyheder så har me altså nå FLYTTA! Tada! (For å sitera Anette)(som forøvrig har fus på gjesteromme) I den anledning må de ver lov å ver litt bitterhedens stemme:
MOR HAR HEVE PUDÅ MI!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Eg e ekstremt bitter. Ja, hu va så sleden at trekke udpå fylle hang i filler, å fylle tøyd ud, men hu va goe å ligga på å hu va MI! Eg prøvte liksom å skifta trekk på na fort å gale så mor ikkje sko se de, men de va jo ikkje akkurat mulig, åsså sa hu bare ”Sånnåge ufyse kan me ikkje ha”, åsså HEIV U NA!!!! BITTERHEDENS STEMME! Eg e fullt å heilt overbevist om at så mange forandringar på ein gong ikkje i de heila tatt kan ver någe bra. Bittert.
For di så e interesserte så kan eg nevna at den fyssta nåttå i nytt hus sov eg meget, meget godt, å eg må innrømma (nølande og motvillig) at den nya pudå e nokså goe den og. Bilder av huse kjeme så fort eg gidde ta di*g*
Va der då någe aent? Hmm.... Jo, de va der! Eg jobbe nå mandag-fredag klokkå 7.00-15.00, så viss du i den tidsperioden kjede deg å har lyst å senda meldingar te någen (eg har kje så møje pengar, så eg svare jedna ikkje), så e de ekstremt fritt fram. Denne fyssta vegå e eg nesten for industriarbeiar å rekna, eg bere å slibe å skrue i boltar ronnt forbi. I tillegg har eg fått mi fysste (og forhåpentligvis siste, for de va forbanna vondt) blåe någgel (kossen skrive ein egentligt ”negl” på dialekt? Eg bare gjetta eg), sjøl om u e merr røe akkurat for øyeblikke, å de e jo litt bittert, for de va jo litt respekt når u va blåe... For di så e interesserte i historien bag, så glapp eg altså ei sju centimeter kjokke stålplada så eg sko snu, å den landa på fingen. SINNsykt vondt, love deg.
Te slutt må eg bare nevna at der nå e.. *sjekke tellaren*... 25 dager te eg kjeme te Trondheim for å flytta derte. FUTTI, love deg! Dette e spennande, folkens! Livene våre som sjølstendige mennesker (på en måde) nærme seg ekstremt. Futti!
Te slutt i denne mother of all posts: EG SAVNE TROMSINGANE! Eg går å nynne ”Jorden vi bor på” på bergensk, eg tenke ekkelt i einkver tenkelig situasjon, å ALT minne meg om Tromsø, leir, Skjærgårds eller någen av folkå på teamet. Eg trenge at tromsingane komme (æsj!) her. NÅ.
Turen konne overhodet ikkje starta merr glimrane enn an gjorde, me Impuls-CD heilt rygane ferske rett i hendene. (Mitt eksemplar ligge dessverre igjen i bilen te Anette, men de tar me litt på sikt, eg har Marit sin, haha!)
Turen te Tromsø va lang, men heilt ok, å sjøl om ventingå va litt lange på Gardermoen, så gjekk de bra. (Digresjon: Koffor i ALLE HIMMELENS land å riger slår metalldetektoren på Gardermoen ud på belte mitt, mens den på Sola å den på Evenes å adle andre norske flyplassa ikkje gjer de? Koffor ska di ha bedre metalldetektorar på Gardermoen? E de ekstra viktig at di så flyr frå Oslo e trygge? Diis makey no sense, jah?)
Me kjypte parfyme å bøger å deodorantar (va de fem, Leif Inge?) å allslags, å koste oss egentlig masse☺
Så gjekk me på flye, å eg tenke någen kver kjente pulsen gå litt fortare mens me ubønnhørlig nærma oss Tromsø merr å merr. Sallan, nå sko de skje. Me sko treffa tromsingane! Futti, eg va jaffal ekstremt spente. Så kom me fram, å eg blei litt letta øve kor lett de va å plassera di fira guttane (Siril, den siste tromsinge, va sjuge fysste kvellen) i bås. Den bås-settingå blei eg jo ganske kjapt tvongen te å revurdera, å fant ud at sjøl om Asbjørn både har skjegg, briller å kors som henge utpå t-skjortå, så e de ikkje dermed sagt at han e ein liten nerd, men tvert imot ein skitten liten prestesønn=P Og sjøl om Joakim hadde piggar (!) så e an egentlig bare ein koselige bamse inni seg. Som riktignok e ganske ækkel, men sånn ellers...
Me blei ittekvert kjent, å introduserte tromsingane for Ligretto, som og va ein av innledningane te de som gjorde Andreas ennå merr lik oss enn di andre va: Rogalands-spasmene. Ikkje spør meg koffor, men Rogalands-spasmer hette de.
Leiren va... interessant. Kjekke, men veldig få deltagarar gjorde de te ein heilt nye opplevelse for meg jaffal, å de gjorde oss rogalendingar ennå merr øvebeviste om at me e nødt te å få tromsingane ner å besøga oss å ha leir. Jeanett å Anette H innførte forøvrig någe heilt nytt (for tromsingane) på denne leiren: Armbånd- og hårfletting, som va ein ubetinga suksess! Underholdningskvelden va og någe heilt, heilt, heilt for seg sjøl, me ”Doris Renhjerte” og ”Peter og ulven” foran deltagarar og ledarar som ALDRI HADDE SITT DE FØR! Sjokkopplevelse! Fantastisk løye. Av andre begivenhedar på og før leiren vil eg nevna lysperevitsane, korav di fleste e dypt teologiske (eksempel: Kor mange Nehemja trengs for å skifta ei lyspera? Bare ein, men han trenge litt tid te å fasta, be å sørga øve at lysperå e gått fysst), merr Ligretto, lauvmakk, grillspyd & brannsår, å pølsejakt! Pluss et par ting te som me ikkje brukte på leiren, men som eg skreiv ner for framtidig bruk i egenskap av å ver Leif Inge sin sekretær mens me planla, blant aent Stor-Cluedo(!).
Me kom heim frå leir te nyheten om at leir nummer to blei avlyst, å me forberedte oss på ei goe slakke helg på Tromsø Normisjon. Leif Inge og Sunniva hadde imidlertid andre planer; 24 timar i bønn for Tromsø, som va spesielt og fantastisk og kjempekjempetøft! Meg å Anette e jaffal enige om at de har endra heilt på kossen me ber, å at de va ekstremt inspireranes. Eg har absolutt sansen!
Ittekvert som den vegå nærma seg slutten, følte eg at eg egentlig for fysste gong fekk go kontakt me tromsingane, å de va jo veldig kjekt☺ Mandagen kom, å me tog avgårde. Destination: Risøya! LITT kult å komma der å sei ”Eg står på gjestelistå”, haha, takk Børge!
Skjærgårds va konge, fantastisk å kjempekjekt! Minus-sier va di ekstremt ”øve-kule” konferansierane i Big Top, som eeegentligt ikkje va så galne når me bare blei vande me di, å at der egentlig ikkje va någen kjempebra artistar. (Hallo, CARÅLA?) Der va jo for så vidt någen så va goe, sånn som Bryan ett-elle-aent så eg ikkje huske å ikkje orke slå opp å MaryMary, mens for eksempel Ungfila skuffa stort live. Impuls i Fjellkjerkå va suksess, heilt vanvittig bra. Digge Impuls-musikken!
I løpet av Skjærgårds blei me og ennå merr close me tromsingane, å ækkelheten eskalerte øve all forventning. (Åh, Andreas, så store H.I.T.S du har*g*) Va ekstremt trist når me måtte forlata di, eller di forlot oss, egentligt, si di reiste før oss.
Når eg kom heim (itte ein busstur som blei tilbrakt med å enten sova eller skriva meldingar te Siril), va de fyssta eg gjorde (dagen ittepå, då*g*) å laga Life and times of Team NOROGA, der de kan ver ein ekstremt god idé å kikka itte spennane å morsomme ting frå teamturen.
Mens eg va på team, hadde KrFU sitt 60. Landsmøde, å de va de jo litt bittert å gå glipp av. Store delar av sentralstyre e nå heilt nytt, så me går veldigt spennande tider i møte, ska bli veldig kjekt å fylla me på det nya styre☺
I andre nyheder så har me altså nå FLYTTA! Tada! (For å sitera Anette)(som forøvrig har fus på gjesteromme) I den anledning må de ver lov å ver litt bitterhedens stemme:
MOR HAR HEVE PUDÅ MI!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Eg e ekstremt bitter. Ja, hu va så sleden at trekke udpå fylle hang i filler, å fylle tøyd ud, men hu va goe å ligga på å hu va MI! Eg prøvte liksom å skifta trekk på na fort å gale så mor ikkje sko se de, men de va jo ikkje akkurat mulig, åsså sa hu bare ”Sånnåge ufyse kan me ikkje ha”, åsså HEIV U NA!!!! BITTERHEDENS STEMME! Eg e fullt å heilt overbevist om at så mange forandringar på ein gong ikkje i de heila tatt kan ver någe bra. Bittert.
For di så e interesserte så kan eg nevna at den fyssta nåttå i nytt hus sov eg meget, meget godt, å eg må innrømma (nølande og motvillig) at den nya pudå e nokså goe den og. Bilder av huse kjeme så fort eg gidde ta di*g*
Va der då någe aent? Hmm.... Jo, de va der! Eg jobbe nå mandag-fredag klokkå 7.00-15.00, så viss du i den tidsperioden kjede deg å har lyst å senda meldingar te någen (eg har kje så møje pengar, så eg svare jedna ikkje), så e de ekstremt fritt fram. Denne fyssta vegå e eg nesten for industriarbeiar å rekna, eg bere å slibe å skrue i boltar ronnt forbi. I tillegg har eg fått mi fysste (og forhåpentligvis siste, for de va forbanna vondt) blåe någgel (kossen skrive ein egentligt ”negl” på dialekt? Eg bare gjetta eg), sjøl om u e merr røe akkurat for øyeblikke, å de e jo litt bittert, for de va jo litt respekt når u va blåe... For di så e interesserte i historien bag, så glapp eg altså ei sju centimeter kjokke stålplada så eg sko snu, å den landa på fingen. SINNsykt vondt, love deg.
Te slutt må eg bare nevna at der nå e.. *sjekke tellaren*... 25 dager te eg kjeme te Trondheim for å flytta derte. FUTTI, love deg! Dette e spennande, folkens! Livene våre som sjølstendige mennesker (på en måde) nærme seg ekstremt. Futti!
Te slutt i denne mother of all posts: EG SAVNE TROMSINGANE! Eg går å nynne ”Jorden vi bor på” på bergensk, eg tenke ekkelt i einkver tenkelig situasjon, å ALT minne meg om Tromsø, leir, Skjærgårds eller någen av folkå på teamet. Eg trenge at tromsingane komme (æsj!) her. NÅ.
Abonner på:
Innlegg (Atom)
